5 Aralık 2013 Perşembe

The Maker


Yalnız ölemeyiz. Kum saatinden düşecek son kum tanesiyle bitecek olan süre içinde ona hayat vermek ve onun da bir diğerine hayat vermesini sağlamak.. 

Maker, hikayenin içindeki süreklilikle aslında yaşamın bir anlamda nasıl bir döngü olduğunu göstermekte ve yine insan üzerinden gittiğimizde son noktada aradığımızın hep bir diğeri olduğunu göstermektedir.

Ve filmde öne çıkan en güzel kısım da yaratıcının yarattığı şeye müzikle hayat vermesi olur. Keman çalar, o dünyaya gözlerini açar, ilk ve son kez sarılırlar sonra puff, hikaye tekrar başa döner. Sonsuz bir tekrar..

Yönetmen Christopher Kezelos (2011)

3 yorum:

Adsız dedi ki...

çok etkileyici bir film. zero'yu da sevmiştim; ama the maker çok daha çarpıcı, tuhaf bir adem-havva anlatısı.

Duvardaki yazı dedi ki...

evet,sanatçının görsellik dışında fikirsel olarak da ne kadar yaratıcı olduğunu gösteriyor iki filmde..

İşeYaramazŞair dedi ki...

hayatın hüznü daha güzel nasıl anlatılabilir ki ...